ساکورا

ساکورا (به ژاپنی: 桜 サクラ Sakura) نامی است که مردم ژاپن، درخت گیلاس را به آن می‌خوانند. همچنین به شکوفهٔ درخت گیلاس نیز به‌اختصارساکورا گفته می‌شود. در طبیعت، ساکوراها هم به صورت خودرو و هم به صورت پرورشی وجود دارند. بیشتر گونه‌های درختان ساکورای پرورشی را ساکوراهای زینتی تشکیل می‌دهند. ساکوراهای زینتی از نظر زیبایی گل کیفیت بالایی دارند اما شکوفه‌ها معمولاً تبدیل به گیلاس نمی‌شوند یا در صورت تبدیل‌شدن، کیفیت لازم را برای عرضه به بازار ندارند.به غیر از کاشت این درخت جهت لذت بردن از زیبایی آن، از زمان‌های بسیار کهن تا کنون، علاوه برمیوه، از گل و برگ ساکورا نیز به‌عنوان مادهٔ غذایی استفاده می‌شود. عمر درختان خودروی ساکورا بسیار طولانی‌است. عمر تک درختی به نام جیندای-زاکورا در استان یاماناشی در حدود ۲۰۰۰ سال برآورد شده‌است. ژاپنی‌ها از دیرباز به شکوفهٔ گیلاس و تماشای آن اهمیت خاصی می‌دادند و آن را گل سرسبد تمامی گل‌ها می‌دانند. به طور سنتی شکوفهٔ ساکورا گل ملی کشور ژاپن به شمار می‌آید و در شعر و ادبیات این کشور جایگاه خاصی دارد.ژاپن از نظر تعداد و تنوع درخت‌های گیلاس غنی‌ترین کشور دنیاست. امروزه در این کشور مجموع تعداد گونه، رقم و نژادهای ساکورا به حدود ۶۰۰۰ نوع رسیده‌است.

واژه شناسی

دربارهٔ ریشهٔ واژهٔ ساکورا 桜 چند نظریه وجود دارد. بر طبق نظر برخی از پژوهشگران، نام این نوع درختان در ابتدا هانا نو ساکو کی به معنی «درختی که گل از آن شکفته می‌شود» بوده‌است. بعد این نام تبدیل شده‌است به ساکو (به ژاپنی: 咲く、さく saku) که معنای آن «شکفته شدن» است. سپس به آن پسوند را (به ژاپنی: 等、ら ra) به معنی «مجموع» و «گروه» افزوده شده‌است، به طوری که روی هم واژهٔ ساکورا معنی «درختان شکوفا» می‌دهد.

منبع:ویکی پدیا

یه فیلم قشنگ از درختان ساکورای زیبای توهوکوی ژاپن حتما ببینید... 

 لینک دانلود:

http://uplod.ir/myv7fy2y3beu/VID_201710___41_.mp4.html

آبشارهای نیاگارا

آبشارهای نیاگارا به مجموعهٔ سه آبشار گفته می‌شود که در مرز آمریکا و کانادا در استان انتاریو از قلمروی کانادا و در ایالت نیویورک از قلمرو آمریکا جای دارد. این آبشارها در سر جنوبی گلوگاه رود نیاگارا قرار دارد.

این آبشارها از بزرگ به کوچک به ترتیب عبارتند از: آبشار نعل اسب، آبشار آمریکایی و آبشار نقاب عروس. آبشار نعل اسب در بخش کانادایی و آبشار آمریکایی در بخش آمریکایی جای دارند که بوسیلهٔ جزیرهٔ بز یا گوت آیلند از هم جدا شده‌اند. آبشار کوچکتر یا همان نقاب عروس هم در سوی آمریکایی این مجموعه آبشار است که از دیگر آبشارها بوسیلهٔ جزیرهٔ لونا جدا شده است. مرز بین‌المللی دو کشور در اصل از سال ۱۸۱۹۹ از میان آبشار نعل اسبی می‌گذرد اما این مرز به دلیل فرسایش زمین و ساخت و سازها مورد مناقشه است.

این آبشار بر روی رود نیاگارا جای دارد و آب دریاچهٔ ایری را زهکشی می‌کند و به دریاچهٔ انتاریو می‌ریزد. این آبشارها روی هم رفته بالاترین سرعت جریان در میان تمام آبشارهای جهان را دارند. بلندی این آبشار بیش از ۵۰ متر (۱۶۵۵ پا) است. آبشار نعل اسبی با توجه به ارتفاع سقوط آب و شدت جریان، قوی‌ترین آبشار در آمریکای شمالی است.در زمان پُرآبی بیش از ۱۶۸ هزار مترمکعب و در حالت عادی نزدیک به ۱۱۰۰ هزار مترمکعب آب  در دقیقه از این آبشار سرازیر می‌شود.

این مجموعه آبشار در ۲۷ کیلومتری (۱۷ مایلی) شمال و شمال غرب بوفالو و ۱۲۱ کیلومتری (۷۵ مایلی) جنوب و جنوب شرق تورنتو، میان دو شهر دوقلوی نیاگارا فالز (انتاریو) و نیاگارا فالز (نیویورک) قرار دارد.

منبع:ویکی پدیا

 

تاج محل

تاج محل از پر آوازه ترین بناهای جهان و آرامگا زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگره و در 200 کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده است و یکی ز عجایب هفتگانه جدید به شمار می روذد.

این بنا به دستور شاه جهان،پنجمین امپراطور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی تبارش ،بنام ارجمند بانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال 1632 در سفر جنگی به هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده است.

آن طور که مخص شده است نام این بنا ایرانی است.این ساختمان بر پایه ی مخلوطی از معماری ایرانی،هندی و الامی بیان ده است و در ساخت آن 20،000 هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به خصوص ایران شرکت داشته اند.

آغاز ساخت تاج محل سال 1632میلادی و در سال 1647 میلادی تکمیل شده است.

احمد لاهوری و برادرش استاد حمید لاهوری سرمعماران ایرانی سازنده تاج محل در هندوستان بودند.(هر جا حرف قشنگی هست اسم ایرانی میدرخشه)در برخی متون نیز از عیسی خان شیرازی و امانت خان شیرازی طغرانویس،که هر دو ایرانی بودند نام برده شده است،که گویا خوشنویسی کتیبه های در و دیوارهای تاج محل به امانت خان واگذار شده بود.

منبع:ویکی پدیا

چند عکس زیبا از این مکان در ادامه مطلب....